Liryka, liryka

Być może bardziej niż jakikolwiek inny instrument to właśnie wiolonczela ma w sobie coś niezwykle melancholijnego.

Brzmi niezwykle ekspresyjnie, głęboko, a wydobywane z niej melodie wielu przypominają ludzki głos. Zapewne dlatego właśnie zdolna jest tak bardzo poruszać słuchaczy. W ten listopadowy wieczór zapraszamy Państwa na spotkanie z niezwykle lirycznymi dziełami nie tylko na wiolonczelę.

Neoklasycystyczne i okraszone tematami zaczerpniętymi z muzyki ludowej Wariacje symfoniczne Lutosławskiego to jego debiutancki utwór. Kompozytor stworzył go tuż po ukończeniu studiów. Charakteryzują go wyrazisty rytm i energiczny dialog między instrumentami, a wieńczy finał godny muzyki filmowej. Jak sama nazwa wskazuje, Lutosławski operuje formą tematyczną i wariacyjną. Temat przewodni jest dość prosty, jednak jego podejście do wariacji jest bardzo nietypowe. Lutosławski nie numeruje bowiem i nie rozróżnia swoich wariacji. Jedna płynnie przechodzi w drugą. Stąd nie ma zgody ile właściwie ich jest. Jedni mówią, że dwanaście, inni, że tylko osiem.

Koncertu wiolonczelowego a-moll Roberta Schumanna to z kolei dzieło napisane u schyłku życia kompozytora, który nigdy nie doczekał jego publicznej premiery. To utwór dla wiolonczelistów nieco zdradliwy. Partie wirtuozowskie są tu o wiele trudniejsze niż wydają się podczas słuchania, ponadto to koncert pełen poetyckiej wręcz ekspresji i niezwykłej emocjonalnej głębi. To utwór znacznie bardziej introwertyczny niż pełne brawury koncerty, z którymi kojarzymy muzykę doby romantyzmu. To także utwór odważny, śmiały i strukturalnie skomplikowany. W końcu po fortepianie to właśnie wiolonczela była ulubionym instrumentem Schumanna. Kompozytor nie dożył pierwszego wykonania utworu w Lipsku w 1860 r. Przez wiele lat ten wspaniały utwór był całkowicie zapomniany, dopóki wielki Pablo Casals nie spopularyzował go ponownie w XX wieku.

 

Bilety oraz informacje TUTAJ