Otwarcie wystawy „Imiona” Sebastiana Winklera i Rafała Żarskiego w TRAFO

30 października TRAFO Trafostacja Sztuki w Szczecinie serdecznie zaprasza na otwarcie wystawy „Imiona” Sebastiana Winklera i Rafała Żarskiego.

Pokaz, kuratorowany przez Dominikę Głowalę, podejmuje temat widm, demonów i dziadów, które osadzają się w codzienności – w jej ukrytych i nieoczywistych zakamarkach. Punktem wyjścia są filmy grozy, ujawniające współczesne lęki i pragnienia. Odwołując się do teorii widzenia, praktyk queerowych oraz popkulturowych obrazów, twórcy badają tożsamość tych zagubionych istot: czy są jedynie przewidywalnym jump scare’em, czy raczej powracającym po zamknięciu oczu powidokiem?

Duet Winkler/Żarski rozkodowuje znaczenie złych duchów, odczarowuje je i przywraca im podmiotowość. Zamiast próbować je przepędzić, artyści nadają im głos i sprawczość. Wyciągają do nich rękę, pytając: co by się stało, gdybyśmy zaprzyjaźnili się z naszymi demonami?

 

Sebastian Winkler i Rafał Żarski „Imiona”

otwarcie: 30 października 2025 (czwartek) / 19:00
wystawa: 31 października 2025 – 22 lutego 2026
kuratorka: Dominika Głowala
scenografia i realizacja techniczna: Robert Konopski i Adam Dzidziszewski 

 

Na wystawie znajdą się malarstwo, film, rysunki oraz rzeźby – medium po medium otwiera się na obecność tego, co niewygodne i niesamowite. To oswojenie strachu i spojrzenia mu prosto w oczy, bez zasłaniania się krzyżem czy zaklęciem.
 

Rafał Żarski (ur. 1989) - artysta wizualny pracujący w obszarze wideo, dźwięku, rysunku, instalacji i działań performatywno – kuratorskich . W swojej praktyce artystycznej, porusza wątki polityki pracy i czasu wolnego. W szczególności, interesują go tematy związane z wydajnością i wyczerpaniem w kontekście współczesnych technologii, polityki i systemów ekonomicznych. Absolwent Multimediów na Akademii Sztuki w Szczecinie (dyplom magisterski – 2016 r.) W latach 2016 – 2020, współprowadził Muzealne Biuro Wycieczkowe. Brał udział w programach rezydencyjnych w Galerii Arsenał (Białystok, 2017 r.) Brno House of Art (Brno, 2018), International Studio and Curatorial Practice (New York, 2020). Od roku 2020 współprowadzi DOMIE w Poznaniu. Ważniejsze wystawy indywidualne i grupowe: "Chcę, żeby wszyscy życzyli sobie dużo snu" – MOS Gorzów Wlkp. 2025, "ETC: Selling Out" – Lubljana, 2024, "Ekologia Społeczna" – Muzeum Narodowe w Szczecinie, 2023, "Koalicja" – DOMIE, Poznań, 2022, "Para -figurations" – Ground Floor Gallery, Pfizer Building, New York, 2022, "Oko, ręka, krzesło" – Galeria Łęctwo, Poznań, 2021, "Constant rendering" – The Brno House of Art, 2019, "Kontrakt rysownika" – Galeria Arsenał w Białymstoku, 2018, "Time is over" – Project Room, Centrum Sztuki Współczesnej, Zamek Ujazdowski w Warszawie, 2016; "Young Poland – Afterimages of Reality", Ludwig Museum, Budapeszt, 2016.

Sebastian Winkler (ur. 1993) - tworzy fotografie, rzeźby, obrazy malarskie, formy wideo i performanse. Porusza się pomiędzy różnymi mediami i często łączy je w kolażowe formy. W swojej praktyce nawiązuje do obrazów znalezionych w kulturze wizualnej - transformuje je, analizuje, odtwarza lub niszczy, badając w ten sposób ich właściwości. Inspiruje się tekstami poświęconymi problematyce widzenia, teorią queer i kinem. Od 2019 roku artysta realizuje projekty poruszające tematykę wykluczenia, krytyki tożsamości oraz reprezentacji queeru. Wystawa „Babcia Tina” (2019) formułowała pytanie o źródła polskiego rasizmu. Projekt „Skóra spruta i krew popsuta” (Stroboskop, 2021) badał relacje pomiędzy wykluczeniem ekonomicznym a homofobicznym stereotypem. W projektach „SELFSPLOITATION” (DOMIE, 2022) i „We’re no computers, Sebastian, we’re physical” (Galeria Foksal, 2022) artysta analizował problematykę pracy emocjonalnej nieheteronormatywnych podmiotów. Kolejne wystawy „Prison Boys” (Pola Magnetyczne, 2023) i „Migawka i widmo” (Pawilon Bliska, 2024), rozwijały refleksję nad użytecznością mainstreamowego kina w refleksji nad queerową podmiotowością. Najnowszy projekt „Lookalikes” (Whoispola, 2025), zrealizowany z Katarzyną Kozyrą, nawiązuje do zagadnień związanych z płcią i seksualnością, odwołując się do metafory klonów i sobowtórzenia.